Ontstaan van de Visserijdag

Eind 80-jaren ontstond in Nederland het fenomeen ‘Monumentendag’.
Nadat er in de na-oorlogse periode veel gesloopt of in onbruik geraakt was, keerde het besef terug van de waarde die al het moois en schoons had, dat nog resteerde van ons oer-Hollandse verleden. Gelukkig keerde de aandacht voor de historie van oude panden, speciale gebruiken, klederdracht, manieren van leven en werken terug.

De gemeente Elburg – één van de oude Zuiderzeeplaatsjes – nodigde als eerste de botters uit om op deze Monumentendag zich in haar haven te komen presenteren. Dat ging gepaard met vele gevarieerde onderhoudende evenementen. In 1988 hadden vele Spakenburgse botterbezitters en bemanningen weer eens in Elburg acte de pésence gegeven. EIn de week erna stonden enkele schippers bij – toenmalig werfeigenaar – Henk van Halteren aan de werkbank bij Scheepstimmerwerf ‘Nieuwboer’ wat na te praten over dit Elburgse weekend. Tegelijkertijd verbaasden ze zich erover, dat ze op zo’n Monumentendag naar een ànder dorp gingen om daar hun varende monumenten aan de bevolking elders te showen, terwijl ze zelf in zo’n prachtig, authentiek vissersplaatsje woonden, waar ook nog eens meer dan voldoende historie aanwezig was om aan den volke getoond te kunnen worden…..!

Al snel werd het plan geopperd zèlf zo’n dag te organiseren, maar dan een week eerder dan in Elburg om elkaar niet in de wielen te rijden. (m.i.v. 1989)
Het nieuwe cultuurhistorische evenement werd in eerste instantie toegespitst op de prachtig gerestaureerde scheepswerf Nieuwboer, de varende monumenten: de botters met hun visserijverleden en enkele andere unieke Spakenburgse tradities.

Inmiddels is deze zgn. cultuurhistorische dag omgedoopt in \”Visserijdag\” en heeft in alle jaren van haar bestaan – niet alleen door de spontane, directe en vlotte medewerking van de gemeente Bunschoten, maar vooral door de enthousiaste inzet van velen – al weer een rijke traditie aan ingevoerde gebruiken opgebouwd.  De Visserijdag wordt georganiseerd door een grote groep vrijwilligers behorend tot de ‘Bruine Vloot’ en kent een – niet commerciële! – ongekend gezellige sfeer, die met recht de atmosfeer van jaren her-ademt. De moeite van het bezoeken, maar meer nog van het meebeleven in ’t specifieke septemberlicht, zeker méér dan waard.